Lipowo. Mała wioska w przepięknej okolicy. Pojezierze Brodnickie. Zielone lasy, błękitne jeziora, wyzłocone pola. Słońce, wakacje, sielanka.
Po raz dziewiąty na tym pięknym obrazku pojawia się rysa. Jedna, druga, kolejne…
Ilość postaci uwikłanych tym razem w tajemnicze zaginięcie nastolatki w Lipowie zadziwia. Bohaterowie lęgną się wokół. Wątki mnożą. Pojawiają motywy, ale i wątpliwości. Miejsca akcji od zrujnowanego opuszczonego ośrodka, pełnego zardzewiałych drutów, płotów i karuzel po ekskluzywne, eleganckie SPA. Cichy Lasek i Nowe Horyzonty znane z poprzednich części sagi.
Kolejni podejrzani, a potem i następne ofiary.
I dlaczego tropy zdają się prowadzić do tragicznego, ale jednak wypadku samochodowego sprzed dwudziestu lat?
Nie ma tu niezamieszanych w tę sprawę, nie ma niewinnych, są ofiary. Każdy coś wie, każdy ma coś na sumieniu. Czy policjanci z Lipowa znajdą sprawcę lub sprawców? Czy uda im się wyjaśnić wszystkie okoliczności i przyczyny zarówno wypadku sprzed lat jak i najświeższych zabójstw? Kim jest tytułowa Nora? Dlaczego jej imię daje tytuł temu dramatowi? Ech, tragedii…
No i jak zwykle w tej serii ważne są wątki osobiste. Jak Daniel poradzi sobie z wyjściem z nałogu? Czy powrót do pracy mu pomoże? Jak Klementyna radzi sobie na emerytalnym bocznym torze? Co z Weroniką i Emilią? Czy któraś w końcu trwale wygra walkę o Daniela? Cóż z niego jest za niezdecydowany człowiek!
Jak zwykle Katarzyna Puzyńska złapała mnie za rękę, wciągnęła w podbrodnickie lasy i nie wypuściła aż do efektownego i nieoczekiwanego finału!
Teatralizacja układu, pewne przerysowania, bardzo dobrze posłużyły całej książce. Choć objętość treści, wątków i bohaterów oraz przerwania scen w zaskakujących momentach raczej sugerują rozbudowany serial niż sztukę teatralną. Bardzo mi się podobało. Bardzo polecam!
PS. Popłakałam się nad Igorem. Jakoś łatwiej znoszę ofiary w ludziach☹️.
Tytuł: Nora
Autor: Katarzyna Puzyńska
Wydawnictwo: Prószyński i s-ka
Moja ocena: 9/10
