Rodzeństwo scenarzystów, autorów serialu kryminalnego na tropie prawdziwej zbrodni. Najpierw popełnia samobójstwo nielubiana producentka. Bez mała chwilę później, w sposób identyczny z założeniami scenariusza, ginie aktorka. Też nielubiana przez ekipę. I wtedy samobójstwo producentki zaczyna być wątpliwe.
Wszyscy po kolei są podejrzani. A potem nie są. Faceci są gejami. Albo nie. Policyjny konsultant jest sprytny. Ale bywa głupi.
Czyli niby aż się prosi o porównanie do Chmielewskiej, może Rudnickiej albo chociaż Rogozińskiego.
Otóż nie. Zero komizmu. Nawet zabłąkany uśmieszek nie odwiedził mojej twarzy w trakcie tej lektury.
Na dodatek dla pecha tej książki, gdy byłam w 80% ukazał się nowiutki, rewelacyjny, oszałamiający Mróz.
Zatem po Chyłce i Zordonie, rodzeństwo Leśniewskich nie ma szans. Nie wracam do „Spisku”.
Nie dowiem się kto tam zabił tę Palomę… i potem tę drugą (nie pamiętam nawet jak miała na imię ☹️). I w ogóle już niewiele pamiętam i tak już zostanie.
Wisienką na torcie niefarta „Spisku” w moich rękach jest fakt, że jak chciałam zrobić fotkę – to okazało się, że mam plik z błędem i zamiast okładki mam reklamę, zgłosiłam do publio, ale cierpliwość nie jest moją mocną stroną więc będzie zdjęcie bez okładki….
No po prostu spisek.
Edit: doczytałam notkę o autorze na lubimyczytac.pl – scenarzysta seriali, z których żadnego nie widziałam – zniechęcały mnie już tzw. „zajawki”. Stąd najwyraźniej brak mojej atencji i zrozumienia dla twórczości. Może za stara jestem.
Tytuł: Spisek scenarzystów
Autor: Wojciech Nerkowski
Wydawnictwo: Czwarta strona
Moja ocena: 3/10
ale zgadzam się z opinią, że to nie jest komedia kryminalna 🙂
A mnie się podobała. Zwłaszcza końcówka z gatunku tych szokujących na maksa.
Bo nie to ładne, co ładne, tylko to co się komu podoba ?. Być może ja się niepotrzebnie nastawiłam na co innego… ?