Znakomita opowieść obyczajowa tak naprawdę o wszystkim. O ludziach, którzy stają się rodziną bo związki emocjonalne są silniejsze niż więzy krwi. I o rodzinie, w której rodzą się dzieci absolutnie niepodobne do rodziców. O niepasujących do ogółu, a niezwykle ważnych ludziach. O kobietach wtłoczonych w ramy tak zwanych kobiecych obowiązków, bo „zawsze tak było”. O takich, które w tym schemacie się znakomicie odnajdują i o takich, które chcą, muszą, i na szczęście, potrafią się z tego schematu wyrwać. O związkach z wyrachowania, z przyzwyczajenia i z miłości. O spotykaniu w życiu ludzi, którzy do Ciebie pasują, i takich, którzy są z całkiem innej bajki. O pracy, która gdy jest pasją, jest przyjemnością, i o takiej z musu, która przyjemnością być nie może. O kuchni i o korporacji. O artystach i sztuce. O marzeniach, dążeniu do nich i ich realizowaniu. O przypadkach, o złym co na dobre wychodzi… o złych i dobrych duszkach, które widzą nieliczni, i w których istnienie wierzą jeszcze mniej liczni.
I o smakach, jedzeniu, gotowaniu, przyprawianiu, potrawach, kuchni polskiej i włoskiej…. Przed czytaniem należy koniecznie coś zjeść! Ślina cieknie nieustannie.
„Stuletnia gospoda” to kolejna książka Katarzyny Majgier, która mnie ujęła. Czekam na więcej a na razie podbiorę córce pozycje autorki dla nastolatek.
Smacznego czytania!
Bardzo gorąco polecam!
Tytuł: Stuletnia Gospoda
Autor: Katarzyna Majgier
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Moja ocena: 8/10