Dziwna kradzież utargu z lokalnego supermarketu budzi podejrzenia komisarza Montalbano. Kierownik sklepu po złożeniu zeznań na komisariacie popełnia samobójstwo, co powoduje, że nieprzychylna Montalbanowi lokalna stacja telewizyjna przedstawia jako zbyt bezwzględne metody przesłuchania stosowane przez policjantów.
Niezwykle brutalnie zostaje zamordowana piękna narzeczona syna lokalnego polityka. Krwawa zbrodnia popełniona w domu, narzeczony niby ma alibi, ale nietrudno znaleźć w nim jakieś luki. Tylko dlaczego chłopak miałby zabić? On ma romans? A może ona miała?
W tych nijak niepowiązanych sprawach Montalbano, Augello, Fazio i Catarella usiłują znaleźć ślady, motywy, podejrzanych i wreszcie prawdziwych sprawców.
Macki mafii, lepkie ręce skorumpowanych polityków, kurczowe i asekuracyjne trzymanie się stołków przez urzędników, ciekawskie sąsiadki chętnie relacjonujące skrzętnie ukrywane związki.
Miłość, zazdrość i pieniądze. Czyli to co zawsze kryje się w ludzkich emocjach prowadzących do zbrodni. Tej zaplanowanej i tej w afekcie.
Montalbano je pyszności w Trattorii u Enzo lub zachwyca kulinarnymi niespodziankami przygotowanymi przez Adelinę, przesiaduje wieczorami na tarasie ze szklaneczką whisky. Czasem rozmawia lub kłóci się telefonicznie z Livią, czasem śni niepokojące sny. Drażni go własne zapominanie o niektórych rzeczach, nieco przeraża upływ czasu i licznik lat. Nieustająco wścieka się na wyprzedzające jego pytania działanie sprytnego Fazia. Catarella przekręca wszystkie słowa, ale jednocześnie obsługuje komputery, dyktafony i telefony. Dziwnie zachowuje się kwestor (tym razem, w tłumaczeniu Moniki Woźniak – naczelnik), po szalonym wybuchu nadzwyczajnie spokojny i opanowany, a może spięty i przestraszony?
Jak zwykle w tle tych wszystkich wydarzeń jest Sycylia, jej mieszkańcy, jej oblewane morzem wybrzeże i palone słońcem wnętrze. Problemy wymiaru sprawiedliwości, wewnętrzne różnych wydziałów policji i polityczne powiązania różnych szczebli. Ale i oczywiście ryby, owoce morza i królik po myśliwsku. I niesłychanie mądra i groźna ośmiornica na początku.
Po prostu kolejny tom sycylijskich śledztw komisarza Montalbano! Polecam!
Tytuł: Głosy nocy
Cykl: Komisarz Montalbano t.20
Autor: Andrea Camilleri
Przekład: Monika Woźniak
Wydawnictwo: Noir Sur Blanc
Moja ocena 9/10
Wydawnictwu Noir Sur Blanc dziękuję za egzemplarz recenzencki!
PS. Kochane Noir Sur Blanc ❤️ kocham Salvo Montalbano i dlatego znoszę dzielnie zmiany tłumaczy, redakcji i korekty, ale niechże już zostanie na zawsze kwestor, a nie nagle pojawia się naczelnik?