Trzecia część cyklu „Mistrz Gry” Joanny Lampki pod tytułem „Królowa dzikusów” to kolejna odsłona konfliktu konserwatywnego Królestwa Żeglarzy i liberalnego Cesarstwa Słońca.
To zarazem kolejna odsłona niewiarygodnej umiejętności Autorki do plastycznego opisywania niezwykłych światów. Tym razem świata zimna, podziemi i wojny. Gdy jest zimno, to czytelnik szuka koca i gorącej herbaty. Gdy trafiamy do podziemnej bazy to nawet odporni, czują dyskomfort wielu metrów skał nad głową. Gdy trwają walki, to adrenalina buzuje w żyłach, lęk o bliskich paraliżuje albo spina do walki. A wokół giną ludzie.
Aline, odrzucona przez ojca i braci, znienawidzona przez byłego kochanka, zostawiona sama sobie, w imię honoru i zobowiązań przez męża, próbuje radzić sobie na surowej Północy. Ale bycie Królową tej dzikiej prowincji to niełatwe zadanie. Na szacunek i zaufanie poddanych trzeba zasłużyć. Wypełniając obietnice, dotrzymując słowa i akceptując lokalne wierzenia i zwyczaje. Trzeba się stać Kobietą Północy.
Nieustająco walcząc, strategicznie i wręcz fizycznie, o zachowanie swojego królestwa, jego obronę przed coraz dalej sięgającymi mackami Cesarstwa. Mając świadomość, że ta wojna, krzywdząca zwykłych ludzi po obu stronach, ma przecież ogromne tło osobiste. Za Cesarzem stoi bowiem jego syn. Książe Ian Lancaster.
Barwne opisy miast, miasteczek, dzikich lasów, zaśnieżonej głuszy, klaustrofobicznych podziemnych labiryntów wciągają w ten świat. Czytelnik ogląda go we własnej głowie jak najbogatszą superprodukcję filmową! Do tego natłok wrzących emocji, namiętność, nienawiść, miłość, pogarda, tęsknota, lęk, do wyboru do koloru, wszystko to się czuje każdym nerwem. Ból stłuczeń, ran szarpanych i postrzałowych i ten najgorszy… ból straty.
Znów zachwycają mnie postaci kobiece, tak wiele bardzo różnych osobowości, charakterów i ich działań umotywowanych indywidualnym tłem nakreśliła Autorka. To przepiękny obraz tego, co w zwykłym życiu nas łączy i dzieli. Takie jesteśmy, jak dziewczyny i kobiety w Królestwie Północy.
Męscy bohaterowie też zaskakują, czasem brawurą, czasem czułością, zrozumieniem lub kłamstwem. Honorem i odwagą lub bezpodstawną agresją. Znów jak w rzeczywistości.
Świetnie oddany jest klimat wierzeń ludzi Północy, nadprzyrodzonych zdarzeń, które bohaterowie widzą i czują albo wypierają. Legendy, stare księgi i opowieści niosą przesłania z przeszłości, jedni twierdzą na ich podstawie, że świat jest taki, inni, że to bzdura. Znamy to! Znamy.
Po raz kolejny podkreślę, że bardzo odpowiada mi język, jakim do kreślenia swojej historii posługuje się Autorka. Jest żywiołowy, energetyczny, gdy trzeba bywa podniosły lub niewybredny. Gdy trzeba wzbudza uśmiech, czułość, dreszcz strachu albo wściekłość. Dzięki temu widzę, czuję i utożsamiam się z bohaterami.
Trzeci raz zadziwia mnie ten cykl. Ja przecież nie lubię fantasy (?), a tu znów nie mogłam przerwać lektury, odłożyć książki, bo pęd akcji, jej zwroty, szalone wydarzenia, nie pozwalają przestać myśleć „co dalej?”. No i ta końcówka?!
Każdy poprzedni tom kończył się dramatycznym cliffhangerem ale tu! Tu to jest absolutna przesada!
Autorka zafundowała tu taki kołowrót zdarzeń i emocji, że ma szczęście, że mieszka daleko. Dopadłabym!
Podsumowując, „Królowa dzikusów” to znakomita, ale i mądra rozrywka. To baśń, która zabiera nas w wymyślony, fantastyczny, wielowymiarowy świat, ale bardzo łatwo odnaleźć jej echa w sobie i wokół siebie. Zwłaszcza teraz, gdy tak niedaleko nas trwa prawdziwa wojna. A około 20% armii Ukrainy to kobiety.
Książkę można czytać bez znajomości dwóch poprzednich tomów, bo niezbędne wątki są wspomniane i dopowiedziane. Ale ja polecam cały cykl. Cały ten niezwykły świat!Polecam! Bardzo polecam!
Tytuł: Królowa dzikusów
Cykl: Mistrz Gry
Autorka: Joanna Lampka
Wydawnictwo: AlterNatywne
Moja ocena: 9/10
Data premiery: 04.05.2022
Autorce i Wydawnictwu AlterNatywnemu dziękuję za egzemplarz recenzencki!